Peşinden gitmek istesem de annem izin vermedi. Bırak yalnız kalsın dedi. 3 gün boyunca Eylül'e ulaşamadım. Hergün düzenli olarak Gülsena'nın yanına gidiyordum. Bana çok iyi geliyordu rahatladığımı hissediyordum. 3. gün sonunda Eylül mesaj attı sahile gel konuşmamız lazım diye. Apar topar Eylül'ün yanına gittim. Sinirliydi duruşundan anlıyordum. Selamlaştıktan sonra direk konuya giricem dedi ve "Bak hocamigibtim sen beni ben olduğum için sevmiyorsun. Sen Ayça'yı seviyosun. Bende ona benzediğimden dolayı benle birliktesin. Sen Eylül'ü Eylül olduğu için değil Ayça'ya benzediği için seviyosun" diyip yüzüğü elime verdi ve gitti.

Olduğum yerde yığıldım. Çok ağır bir darbe yemiştim. Böyle bir şey beklemiyordum. Arabama atlayıp Ayça'mın yanına gittim. Yanına uzandım. Belkide zamanı gelmiştir sevgilim dedim. intihar planımı yapıp en kısa zamanda işleme geçirecektim. Sevdiklerimle zaman geçirmeye başladım. 2 ay boyunca herkesle iyi vakit geçirdim. Eylül'le hiç ulaşamadım. Annem yeniden yurt dışına gidince intihar edicektim. Gülsena'nın yanına düzenli olarak gidiyordum. 2 saatliğine bile olsa kendimi rahat hissediyordum. Şizofreniyi atlattım denilebilirdi. Artık hayal görmüyordum. Normal bir yaşam sürüyor gibi gözüksemde Eylül'ün gidişi beni yıkmıştı. Yapmacık gülüyor yapmacık yaşıyordum. Bartu ile hergün buluşmaya başladık. Yapmacık hareketlerime bir tek o inanmıyordu. Bir derdin var ama hayırlısı diyio duruyordu. Bende bir süre sonra inkar etmeyi bırakmıştım. Anlıyordu, intihar planları yaptığımı biliyordu. Yaklaşık 3 ay sonra annem yurtdışına çıktı. Bende sevdiğim herkesle son kez buluşmak istedim..

edit: 1. entrye şuku atında yükselsin beyler daha fazla kişi okusun