Bagajda, haftalar önce Ayça'mın mezarında solan çiçeklerin yerine aldığım çiçekler vardı. Ben onları diktiğimden emindim ya da bana öyle gelmişti. Annem yüz ifademin değiştiğinden olsa gerek bir şeyin ters gittiğini anladı ve yanıma geldi. Ne olduğunu sordu. Cevap veremedim arabaya binip Gülsena'yı aradım. Ona durumu anlattım. Yarın sabah yanına gelmemi söyledi. Bu halde Eylül'ü istemeye gidemezdim. Aklım bana oyunlar oynuyordu. Annemi arabaya çağırdım Eylül'ü arayıp annemin gelemediğini uçağın rötar yaptığını söyledim. Sesinden hayal kırıklığını anlayabiliyordum.

Eve gidince araştırmalar yaptım şizofrenik durumlarla ilgili. Artık durumumu biliyordum. Şizofreni olma yolundaydım. Etkisini göstermeye başlamıştı. Ertesi sabah Gülsena'nın yanına gittim. Olan olatlardan bahsettim. Seans bitimine doğru Eylül geldi. Gülsena evimi görmek istedi. Bunun üzerine Gülsena, Eylül ve ben evime doğru yola çıktık. Yolda havadan sudan konuştuk. Gülsena gerçekten harika biriydi. Derdimden anlıyor bana çok yerinde cevaplar veriyordu. Şuan bile görüşmeye devam ederiz neyse konuyu dağıtmıyım. Eve gelince annrm ksrşıladı bizi. Eylül annemi görünce biraz duraksadı ama annem imdatıma yetişti. Daha yeni geldim kızım buyurun dedi. Eve girdiğimiz gibi Gülsena bu kadar resim çok fazla dedi. Öncelikle bunları kaldırmalıyız dedi. Kabul etmek istemesemde 3 bayanla başa çıkamazdım. Her odada sadece 1 tene resim kalmıştı diğerlerini kaldırmıştık. Tedavi sürecine girdiğimizi ve devamlı yanına gitmem gerektiğini söyleyerek gitti. Bizde kahvaltı yaptık. Annem Eylül'ü çok sevmişti. Ayça'ya olan benzerliğini annemde dile getirdi. Eylül bir anda sinirli bir şekilde evden gitti..