Basit olduğunu düşünmüyorumdum açıkçası.Ben o kadar dayak yemişken hemen yere atıp kendimi atmamıştım.Ama korkmuştum bu vazgeçmeme sebep değildi tabiki kaç yıldır beklediğimi fırsat gelmişti. Bende son sürat girişmeye devam ettim. Ardından yeter deyip bırakmamla beraber o bayılan abim hemen ayağa kalkmıştı. Artık emimdim abimde olan bu garip davranışlar hep acındırma içindi.Bu saatten sonra acımasız olmaya kara vermiştim.Ama o mu daha acımasızdı yoksa ben mi?Yaptığı o pislik sonunda kesinlikle onun olduğunu anlamıştım.O ekran görüntülerini asla kaybetmemem gerekiyordu lakin kaybedersem olacaklar beni ürkütüyordu...

Rezleri alın beyler sona yaklaşıyoruz!