soğukta parmakların donar ve uyuşur -15 de ayakların botun içinde bir ceset gibi morarmaya donmaya başlar ilk başta bıçak saplanmış gibi acımaya başlasada acıyı bir süre sonra hissetmemeye başlarsın sonra uzaklarda insanların senin sayende huzurla uyudugunu hatırlar yüregini rahatlatırsın, gece geçmesi beklenen bomba yüklü bir arac icin pusu da sabaha kadar karın içinde yatarsın evine döndüğünde insanların bunlardan haberi olmadan gülümsemeleri ise ne kadar hayatın dışında kaldıgıni hissettirir sana, bu hayat boyu devam eder. Acılar ne kadar büyük olursa anlatması okadar zor olur, bazen kendi çektigin acıları umursamaz kendi hikayeni tek nefeste birilerine anlatırsın hiç zorlanmadan çünkü onlar her zaman daha çok kanamış daha cok yorulmuştur hem de kücük hesaplarin peşinde koşarken. Binlerce genc topragin altina gömülurken teker teker her gün, ülkemin saraylarında birileri yarının kendisi için çıkarı ne olacak diye meclise gitmek icin hazırlanır hic ölümü aklina getirmez nasıl bir his oldugunu bilmez, kigib bir sesle hayatını kaybeden askerlerimizin yakınlarina baş sağlıgı diliyoruz der ve hayat devam eder...