Fuat Erdağ anlatmaya devam ediyor...

Sabah uyandığımda Füsun salondaki karyolada uzanıyordu... Geceyi uykusuz geçirdiğini anlamıştım. Nasıl olduğunu sordum , konuşmadı.
Hayatım boyunca Füsun'un mutluluğu için çabalayan birisiydim ama bu köyde yaşadıklarından sonra eskiye dönmüştü... Yıllar önceki Füsun geri gelmişti sanki.
Onu böyle görmek bana da yük oluyordu.
Füsun'un yanına gidip "Bugün Şanlıurfa merkezine gidip dilekçe yazıcam... Tayinimi istiycem." dedim.
Daha önce köyden gitmek isteyen Füsun bu kez elimden tuttu...
"Gitme bir yere... "
Ne olduğunu sordum , bu tutumu beni şaşırtmıştı.
"Gidersen de peşimizde olacaklar... Onları şehrimizdeki sevdiklerimizden uzak tutmak için burda kalmalıyız" dedi.
"Saçmalama Füsun , daha onların şerli varlıklar olduğundan bile emin değiliz... Görmüyor musun köy değişik insan dolu , belki birileri eğleniyor bizimle bilemeyiz ki" dedim.
"Ben dün burda bir ses duydum Fuat... Ve o sesi tanıyorum. Yıllar önce de o sesi duymuştum." dedi.