Henüz 5 yaşında küçük bir kız çocuğuydu. Adının ne olduğunu daha kendisi bile bilmiyordu. Kızım diye seslenen bir annesi, nasıl seslendiği umrunda olmayan birde babası vardı. Kreşte istenmiyordu pek, sokaktada arkadaşı yoktu zaten.Çok nadir konuşurdu. Annesini herkesten çok sever, babasını görünce biraz korkardı sanki.

Birkaç ay sonra dayanamadı annesi, küçük kızı her gece ağlıyordu sanki. Geceleri uyuyamıyor, nerdeyse hiç konuşmuyor, saçlarını kanatıyor ve tırnak etlerini yiyordu minik. Sürekli anlıyorum diyen dalyarak pgibiyatristler vardır, bilirsiniz. Oraya zütürdü kızını, sorulara dayanamayan minik kız "Babamın sütü çok acı" dedi.

Tipik Analiz yöntemidir çocuğa aile resmi çizdirilir.
Çocuk babasının penisini çizmeye çalıştı resimde. oyun sanıyodu bunu 5 yaşındaki kız çocuğu. "Babam beni seviyor, biz oyun oynuyoruz ama asla anneme söylemiyoruz" dedi ayağa kalkan pgibiyatra.

Ve devam etti çizmeye. Kendisini babasının penisinin üstünde çizmeye çalışırken pgibiyatrist adam kendini 12. camdan aşşağı attı. Pgibolojik travma diyolar bunun adına.

edit: Beyler ben yazarken bile tüylerim diken diken oluyor, ağlıyorum. Ne zaman okusam ağlar sigara yakarım. Okuyupta içi cız etmeyen varsa insanlığından şüphe duyarım.
edit2: Alıntıdır, ingilizceden türkçeye çevrilmiştir.
edit3: Bi şukuyu hor görmeyin.O kadar yazdım uğraştım. Prim için söylemiyorum, herkes okusun duysun bu insanlık ayıbını.