Bu olanlar benim bütün dengemi bozmuştu ...
Çıldırmak üzereydim.. Hayata insanlara herşeye küfür ediyordum. Artık herşey benim için kötü gidiyordu. insanlara olan güvrnim kırılmış kendimi mal yerine konmuş gibi hissediyordum.

Bu ruh hali ile dışarı çıktım ..
O gün ayakların nereye gitti bilemiyorum.. Hatırlamıyorum da . Kendimi o kalabalık insanlar ve şersizliklerinin arasına attım. O kadar insan arasında kendimi yalnızlığa vurdum. Bir şairin yaptığının aynısını bende yaptım. Kalabalık bir caddede "orosbu çocukları" diye bağırdım... Bunu yaptım ama bunu oradaki insanlara değil en güvendiğim insanlara söylüyordum.. Nedense caddedekiler üzerine alındı hepsi bana baktı.

Akşam kendimi Beykoz sahilinde buldum. Bir banka oturdum.