*
Ne yapacağımı bilmiyordum beyler.
Emrah'da olsa 1 sn düşünmeden çıkarır verirdi hatta durumu anlatsam gider bi yerden bulur buluşturur hiç bişey olmazsa çalar yine hallederdi.
Bunu bildiğim için Emrah'a hiç ilişmedim.
Cemil ustaya söylemeyi düşündüm bi ara ama gelen müşteriyi, bize verdiği parayı ben biliyordum amk.
Zaten adam ihtiyacı olmamasına rağmen beni fazladan çalıştırıyordu.
Onu da sıkıntıya sokmak istemediğimden gibe gibe çaresizce gittiğim durağa.
Rüstem abi ben yaklaşırken ağzında sigara çardağın altına oturmuş çay içiyordu.
Telefondaki kadar sinirli görünmüyor ama keyfinin yerinde olmadığı sigarayı hızlı hızlı çekişinden belli oluyordu.
Yanına yaklaştığımda çardakta oturan diğer taksicilerin yanında rahat konuşamayacağımız için bana eliyle bekle orda diyerek yarım sigarasını atıp çıktı dışarı.
Bi elini omzuma koyup
-Bak Ömer bilirsin severim seni, mahallemizin çocuğusun, bi yanlışını görmedik, ama baban çok büyük yanlış yaptı. dedi
Adam haklıydı amk,
Babam bize de çok yanlışlar yapmıştı, ablamın nikahına bile gelmemiş kızı en mutlu gününde boynu bükük bırakmıştı.
Biz alışmıştık da duraktakiler kolay kolay sineye çeker miydi amk herkes ekmeğinin peşindeydi.
-Getirdin mi parayı. diye ekmedi.
Bi müddet sessiz kaldıktan sonra o an aklıma bi fikir geldi.