Soluksuz koşuyorduk. Bir yandan da sayıları tekrarlıyordum. Okları takip ede ede koşmak zor geliyordu çünkü görmekte zorlanıyorduk. Oklar bitmişti solukluğa kafamızı kaldırdık ancak ortada ne barınağımız ne de taş vardı. Bulunduğumuzun yerin aksine otlar ve çalılar değil tropik çicekler vardı etrafta.

ikimizde şaşkın şaşkın birbirimize bakıyorduk. Oklar bitmişti. çizmedin mi? diye sordum. her bir metre de çizdim hemde diye karşılık verdi. Hiç bir şey anlamamıştık. Sanki biri arkamızdan okların istikametini değiştirmişti.