27.9.1988
işte ilk günüm.Çok heycanlıyım.Ben muhabbet kuşları ve balıklarla ilgileniyorum.Ama bazen o kuşlara gerçekten sinir oluyorum başlarını ters çevirip uyuyorlar ve neredeyse tüm gün konuşuyorlar. Balıklarda çok aptal bence onları öldürmek istiyorum.Hem zaten kim balık almak ister ki eve bu insanları anlamıyorum,her şey amaçsız geliyor sanki bana. Mesayim bitmişti ama eve gitmek istemiyordum. Paramı günlük alıcaktım ve patronum bana sanki hastaymışım gibi davranıyordu. Geceye kadar dolandıktan sonra eve gitmeye karar verdim.
Tam eve girecekken yan pencereden bir ses geldi. Daha iyimisiniz acaba... Bu Zehranın sesiydi, tüm bu olanlardan önce onu sevdiğim aklıma geldi.Ona karşı yumuşak olmaktan başka şansım yokmuş gibi hissediyordum ve ona bakınca kalbim yerinden sökülecek gibi oluyordu. Biraz konuştuktan sonra eve girdim, annem ve kardeşim çok endişelenmişlerdi