hayatınızı kökten değişterecek olan şey

panpalar size yazmam gereken entry vardı aklımdan çıkmış uzun bir gecikme ile yazıyorum. word metini. 213 günlük serimden. işbu metin 18 martta oluşturulmuş olup 24 nisan da düzenlenmiştir. bir kısmı 2.entry de. uzun olabilir.

200.güne doğru size hikayemi anlatayım panpalar

Öncelikle durumumdan bahsedeyim sizlere. Çocukluktan beri çalışkan, zeki ama çekingen, sessiz ve ezik (?) olarak tanınan birisiyim. Buradaki olumsuz tanımlardan bu sıralar büyük ölçüde kurtulmuş bulunmaktayım. Bundan kurtulmak için yapmadığım şey yok.
Liseye kadar sürekli ezildim. Şakalar, alaylar vs… Bu dönemde yaşadığım olumsuz deneyimler bende sosyal anksiyeteyi(kaygı) fazlasıyla körükledi. Gerçek anlamda arkadaş sayım 0-1 falandı. Lise dönemini de geçmişten büyük ölçüde sıyrılmanın etkisiyle bu şikayetlerim devam etse de mutsuz değildim en azından. Birkaç arkadaşım vardı. iyi kötü çalışıyordum derslerime ve okulda ortalama bir öğrenciydim.
10. Sınıftayken benzer durumları tekrar yaşamaya başladım ve sonucunda şiddet eğilimim baş gösterdi. Çünkü kaybedecek bir şeyim kalmamıştı ve kendimi her türlü savunmaya hazırdım. Bir yandan kalıcı bir çözüm aramaya çalışıyordum. Sorunumun sosyal fobi(korku) olduğunu düşünüyordum çünkü benzer sorunlarım vardı. bu siteyi keşfetmiştim : http://www.sosyal-fobi.net/ . Yaşıtlarım benden kesinlikle daha iyi durumdayken ben zincirlerimden kurtulmak için çabalıyordum. Bu sıralar bir kızdan(aslı) hoşlanıyordum. ilk kez bir kıza açıldım ve ondan red cevabı aldım.
Yine bu sıralar (yaklaşık 4 sene önce) pgibiyatriste gitmeye başladım. Dr a durumumu anlattım ve kesin tanı olarak sosyal anksiyete tanısını aldım. Ygb-bta şüphesi de mevcuttu. Doğru bir tanı koymuştu(m). çünkü
-6 yaşında konuşmaya başladım (ana sınıfına başladıktan 1 hafta sonra)
-sosyal becerilerim kötüydü.
-zorlama bir biçimde dahi göz teması kurmakta zorlanıyordum.
-3 yaşından beri pc kullanıyorum (çok büyük süresi oyunlar içindi).
ilaç olarak risperdal ve lustral kullandım 2 yıl boyunca. 2 yıl önce tedaviyi bitirdim sınavlar gerekçesiyle ve şikayetlerim büyük ölçüde dinmişti. Pgibiyatrik tedavi boyunca masa tenisi ve tiyatro kursuna gittim(yaz tatilinde). internette din, illuminati vs konularına merak salmıştım. Tedavi sonunda insanlardan kaçmamayı öğrendiğimi söyleyebilirim ama kızlar konusunda çuvallamaya devam etmekteydim hala.
Ygs ve lys dönemini de güzelce atlattıktan sonra tıp’ı kazandım. Buradaki ortamımı sevdim zaten kalabalık bir dönemiz elbet kafa dengim birilerini bulacaktım ve buldum da. ilk günlerde bir sürü kişiyle tanıştım lakin çoğuyla arkadaş bile olamadım. Tiyatro topluluğuna katıldım ve iyi işler yapmaktayım ancak orada da yakın arkadaşım yok. 2.sınıfın başlarında bu sürece kesin olarak başladığım için ona sonraki entryde devam edeceğim.

Geçmişten gelen durumum bu.