Öncelikle durum değerlendirmesi yapmam lazımdı. Bu süreci çok iyi bir şekilde atlatmam lazım. Bunun için dershaneye gitmem gerekiyordu. Babamla konuştum . Babam bana "oğlum sen hangi yolda gitmek istiyorsan git ben arkandayım dershaneyse dershane kitapsa kitap ailecek yemeyiz içmeyiz gerekiyorsa, yeterki sen oku" dedi. O cümlenin sonundaki "yeterki sen oku " sözü varya , benim için ömrümün en büyük yükünün altında olduğumu hissettiriyor.

Neyse bu süreçle ilgili bilmem gereken herşeyi öğrendim . ve dershaneye gitmeye başladım . ilerleyen zamanlarda dershane seçimimin ne kadar yanlış olduğunu anladım .

Hayatımdaki ilk ders çalışma sürecine girdim . ama hafta içi okul sonraları yinede çalışmaya gidiyordum, Hafta sonlarıda dershaneye. ilk girdiğim YGS denemesinden 25 net yapmıştım. Bu canımı sıkmıştı. Çünkü bu tablo çok geride olduğumu gösteriyordu. Ama ne yapıp edip bunun altından kalkacaktım. Sonra YGS de net aralığım 40-50 aralığına geldi ama bu da yetmezdi.
8 ay hayatım okul, dershane, iş, ev şeklinde bir döngü ile gitmişti.
Bir koltukta iki karpuz taşınmaz diyorlar ben 4 tane birden taşıtmaya kalktım ve sonuç olarak YGS sıralamam 1 milyonlu bir sıralama geldi. Yani olmadı . Ama pesssa ettttmekkkk yokkk. Bu durumun beni etkilemesine izin vermemem lazımdı.
1 yıl boyunca sadece okuma hızımı ve matematik te işlem yeteneğimi geliştirmiştim . Ama hayatımın her döneminde matematiğe karşı bir ilgim hep olmuştur.

Tekrar üniversite sınavına hazırlanmaya karar verdim. Bu sefer okul da olmayacaktı, işi de bırakacaktım. Babamla tekrardan bu konuyu konuştum ve ilk söylediği sözleri söyledi. Bana o kadar çok destek oluyordu ki onun bu sözleri...

En heyecanlı yerler başlıyor şimdi...