Kilit karşımda polisler arkamdaydı Ne yapacağımı bilmiyordum. kafamı kaldırıp binaları kolaçan ettim şuan üstünde bulunduğumuz binayla arasında 1-1.50 metre olan bir bina daha vardı fakat orası arabayı çektiğimiz yere değil girişteki polislerin olduğu yere çıkıyordu. Berk ile gözgöze geldim. Hapis yatmaktan iyi bir seçim bence dedim ve Koşar adım atladım allaha şükür ben binanın üstüne geçmiştim bekire atlaması için telkin veriyordum fakat korkuyordu. Bir an önce atlamazsa hayatımızın geri kalanı mahvolabilirdi. Nihatı hatırlattım ona nazif hocayı hatırlattım zorda olsa atladı ve binaya tutundu onu yukarı güç bela çektim tam binaya geçecektik ki polislerin bulunduğu binadan bir ses daha geldi muhtemelen çatıya çıkmışlardı. Vaktimiz azalıyordu ve kilide baktım açabilirdik ama biraz uğraştırırdı. Kilitle uğraşmak yerine hemen havalandırma boşluğuna geçtim. Yanıma bekiride aldım. Ve ses çıkarmadan beklemeye başladım yaklaşık yarım saat boyunca bekledim sesler kesilmişti fakat kafamı dışarıya çıkarmaya korkuyordum. en son canıma tak etmişti ve kafamı dışarıya çıkardım. kimsecikler yoktu etrafta. Tekrar aynı yerden aşağıya inmeye ikimizde korkuyorduk. 2 hafta öncesine kadar düzenli olan hayatımızdan eser yoktu. Mecburen üstünde bulunduğumuz çatının binaya iniş kilidini kırmamız gerekiyordu ve 10-15 dakikalık bir uğraş sonunda bu zor olmadı. Bina bir muhasebe binasıydı asansörle zemin kata indik ve hemen arabanın olduğu yere gittik. Araba sağ salim yerinde duruyordu buna şükredip arabaya bindik ve Nazif hocanın evine gitmek üzere yola koyulduk.