Bazen kapısını çalacak hiçbir yer olmaz. Kapısını çalabileceğimiz birileri olsa, yol gitmemiz gerekir. Çok iyi insanlardır, sıcaktırlar, kibar ve anlayışlılardır. Yakın hissederiz kendimizi onlara ama gene de hep bir önceden haber vermek gerekir. Randevulaşmak gerekir. Sıkıntımızı, derdimizi dökecek olsakta… Herkesin bir işi, gücü, uğraşı, kendince yaşantısı olur.

Belki de biz az sığınıyoruzdur… Rabbimizin hayatımızdaki kıymetini sandığımızdan da çok az biliyoruzdur…

Düğümleri ancak O çözer, karanlığı ancak O aydınlatır, yükleri ancak O indirir, Fettah’dır kolaylık getirir, gönlü ancak O genişletir, iyiliğin ve güzelliğin üzerinde ancak O yürütür, imanı O kuvvetlendirir, ayakları yere o sapasağlam bastırır, takvayı ruhumuzda O inşa ettirir.

Her geceye sabahı getirdiği gibi önümüze ışığı ancak O getirir. Her gün güneş doğar. Her gün karanlık sıyrılır, aydınlık gelir. Her sabah ışıldar etraf. Göğe ışık olsun diye Ay’ı, Güneş’i, yıldızları vermiştir. Bizim gönlümüze ise ışık olsun diye hidayet rehberi Kuran’ı indirmiştir. Gönlümüz Kuran ile aydınlanır, ışıklanır.

Kuran, insanların kalp gözlerini açacak ışıklardan oluşur…
(Casiye-20)

Bu yüzden Kuran’ı asla terk etmemek, O’ndan yüz çevirmemek, O’nu göz ardı etmemek gerekir…