Nazif hoca bana elimi kesen bıçağı almam gerektiğini söyledi. Henüz birşey yapmamıştık fakat yapmaya başladığımızda o bıçak bizim için çok büyük bir tehlike olabilir dedi. Oraya gidip o bıçağı almalısınız çocuklar dedi en geç yarına kadar. Bu da kabuldü yeter ki şu işler başımdan kalksın diyordum. Hazırlandım ve semranın yanına gitmek üzere yola çıktım cebimde kağıt, elimde yüzük, kafamda milyonlarca düşünce vardı. Yola çıktım tüm hayallerimi sevdiklerimi hayatımı nazif hocanın evine. Yola çıktım olacak bütün olaylara gözümü karartmayı göze alarak. Yola çıktım olacak bütün şerlere göğüs germeyi göze alarak. Tek düşüncem vardı sadece bir tek düşüncem o da bu olaylardan sağ salim çıkıp sevdiklerimi koruyabilmekti. Nihata olanlar benim yüzümden di ve bir daha başka birinin benim yüzümden acı çekmesine tahammül edemezdim. Bunları düşünerek yola çıkmıştım ve hesap ettiğimden kısa bir sürede oraya vardım arabadan indim ve masada beni bekleyen semranın yanına doğru yürümeye başladım