14.9.1988
Artık evin erkeği bendim.Çalışmaya başlamam gerekiyordu ama kederimden hiçbir şey
yapamıyordum. Annemin gözündeki korku kardeşminde benimde gözümden kaçmamıştı.Ona babam neden böyle birşey yaptı diye sordum. Gözlerinden yaşlar süzülürken hastalık oğul, hastalık dedi. Babam uzun zamandır pgibolojik tedavi görüyormuş. Nasılda anlayamadık. Evde sürekli bana birşey olucak,ben ölücem gibi şeyler söylerdi ama babam hastalık hastası olduğu için alışmıştık sanki...