kahvaltıya oturur oturmaz aysel abla işin uzun sürdü dedi ben kızardım bişey diyemedim sanırım ne yaptığımı anlamıştı aysel abla güldü ve bana gerçektende evlenmek isteyip istemediğimi sordu ben utandıkça utandım ama aysel abla bunda utanılacak bir şeyin olmadığını söyledi senin yaşındaki bir kadın için gayet normal bu yaşına kadar eminimki eline erkek eli bile deymemiştir katlanması zor bir durum olsa gerek dedi bense tabi ki de öyle bir şey olmadı ben bu güne kadar namusumla yaşadım diye sesimi yükselttim aysel abla tabi ki öyle canım kimse senin namusuna laf söylemiyır ben sadece senin iyiliğini düşünüyorum bir kadınında ihtiyaçları vardır ve bu ihtiyaçları kendi kendine gideremezsin hayat böyle devam etmez dedi sonra bende aysel ablaya korktuğumu itiraf ettim evet sevişmekten korkuyordum ama bu konuyu hiç kimseye daha önce açmamıştım aysel ablaya bile...