Sıradan bir cenaze töreni gibiydi Kaan Yabanoğlu'nun son yolculuğu. 30 ya da 40 sıradan insan görünüyordu dışardan. Halbuki MiT'in en kilit isimleri, bürokratlar, müsteşarlar 40 metrekarelik bir yerde şehidin başındaydı.

Defin işlemi tamamlandı. Herkes gitti, başbaşa kaldık Kaan'la. Kimsesi yoktu zaten, artık tamamen yalnızdı. O gün cidden ağladım. Duygularından arındırılmış, içimizdeki hainleri temizlerken kendi içinde kapana kısılmış, oraya buraya koşturup duran ben de ağlayabiliyorum. Vay canına!

Yaptığım hata bir gencin hayatına mal olmuştu. Daha fazla beklemedim. Cuma namazının sünnetinde okumak için ezberlediğim 4 sureyi okuyup ayrıldım Kaan'ın yanından. Duygusallık bitti. Şimdi intikam vakti...