Turnikelerden geçtim. Üstü olduklarım beni selamlıyor, üstüm olanlara ben selam veriyordum. Masaya uğrayıp birkaç imza attıktan sonra doğruca patronun yanına gittim. Elinden düşüremiyordu "Ateş Etme istanbul" kitabını. Benim geldiğimi görünce heyecanlandı.

Patron: Bir gelişme var mı ?

Ben: Şimdilik yok efendim. Sadece şüphelerim var.

Patron: Benim de şüphelerim var evlat. Benim de. Ama elle tutulur bir şeyler görmek istiyorum.

Ben: En kısa zamanda bulacağım efendim. Merak etmeyin. Benim bir isteğim olacaktı.

Patron: Dinliyorum.

Ben: Sizden ekstra yetki ve ekstra teminat istiyorum.

Patron: Nasıl yani ?

Ben: Yani bu süreçte istediğim kişilerle çalışıp istediğim kişilere işkence yapma hakkı ve bunları yaparken güvenlik sorununun olmamasını istiyorum.

Patron: Tamamdır. Serbestsin. Ama her adımını bileceğim. Bu işi yapamazsan yanarız. Yaparken bir açık bırakırsan yine yanarız. Güveniyorum sana oğlum.

Ben: Sağolun efendim.

Odadan ayrıldım. Buz gibi bir adamdan "evlat, oğlum" kelimelerini duymak şaşırttı beni. Yalanıma da inanmış gibiydi. Ama biraz daha ileri gitmem lazımdı her şeyi açıklamak için...