Gülmesi geçince

-kaç saatte varılıyo ben ilk defa gidiyorumda
+ilk defamı? Ailenin yanına gitmiyomusun?
-gidiyorum ama daha yeni taşındılar evimi filan hep yeni görücem
+neden taşındınızki?
-biraz özel bi sebep
+hmm anladım

gidilen yol üzerinde bayağ bi sohbet ettik. Nerden nasıl gidiceğmizi anlattım ona. Hangi şehirlerden geçeceğmizi. Pür dikkat beni dinledi, belki evrenin en sıkıcı konusudur ama dinledi beyler. Ozaman anlamam gerekirdi, hayatımda bir dövme etkisi yapacağnı.

gülüşmeler arttıkca, sohbet koyulaştıkca otobüsteki yolcular rahatsız olmaya, öksürmeler sayısı artmaya başladı.En sonunda muavin otobüsün ışıklarını söndürdü. Kısa zaman içinde otobüsü sessizlik kapladı.O karanlık yolda bi tarafta ben bi tarafta o yolu izledik dakikalarca.Ne düşündüm o esnada,ne düşündü o acaba bilmiyorum.

O güzel anları, muavinin aramızdan geçmesi ile bölündü. Sonra birbirimize baktık,1dakika yaptı çantasından telefonunu çıkardı fısıldarcasına

-telefon numaranı versene sohbet edelim, şimdi bu teyze uyanırsa beni kesin döver

hafifce güldü. Bazen diyorumki olayları anlatma amk onu anlat. Onun kaşını gözünü, kirpiğini anlat. Gülüşünü anlat, saçlarının kokusunu okurların burnunu kullanmadan hissetmesini sağlamak istiyorum onun kokusunu. Sizde o mükemmel şeyi tadın ama sonra bi kıskançlık geliyor, vazgeçiyorum

Uzunca sohbet ettik onunla, Ailemden bahsettim ona, annemden, babamdan kardeşimden. Köydeki evimizden. Bahçedeki ağaçlardan filan. Köpeğimin olduğunu söyledim ona. Köpekten korktuğunuda sonradan öğrenecektim zaten.

ama o nerdeyse hiçbirşeyini anlatmadı.Hep kısa cümlelerle geçiştrdi.Bu anlatmadıkalrı ilerde başımıza çok iş açacaktı.

Otobüs terminale gelince ayrılık vakti gelmişti aslında. Bavulları almak için sıra beklerken, bana

-ya ben buraları hiç bilmiyorum, benide eve bırakırmısın?Çok oluyorum belki ama şimdi kaybolursam bidaha yardım edecek kimseyi bulamayabilirim.
+yok ya sıkıntı yok adresi biliyosun dimi

cebinde buruşmuş kağıdı çıkardı. Düzeltip ban verdi

-burda yazıyor
+ eee şey burda adres yok bu sanırım kopya
-neyy

hızlıca elimden kağıdı aldı yüzü biranda düştü. Onun bi yüz ifadesi var beyler üzülünce yada kötü birşey olunca hep onu yapıyor. Dudakalrını ördek gibi yapıp uff yapıyo. Sonra gözleri aşağı düşüyo. Seven adam her hücresini ezbere bilmezmi sevdiğinin?

diğer ceplerinede baktı ama nafile adres yazılı kağıdı bulamadı.Oda arkadaşı Canseli aradı ama oda oan evde değil sınavdaymış ve 1-2 saate anca eve gidebileceğini söyledi.

-off nabıcam ben şimdiya
+anneni arasan?
-olmaz sürpriz yapıcam
+anladım ozaman şöyel yapalım bize gidelim 1-2 saat bizde durursun hem annemler filanda evde yoklar
-nediyosun sen ya
+ooo yanlış anladın ben öyle demek istemedim
-tamam tamam neyse çokmu uzak evin?
+yani sayılır

birazdaha düşünomuş gibi yaptı. Sonra ben dayanamayıp

-çok düşündün hadi bize gidiyoruz. deyip onunla benim bavulumu alıp yürümeye başladım.

+dur dur ağırdrı o biyerini sakatlican erkekliğe vurmamak için bişey demedim ama cidden çok ağırdı.