"nolmuş abi" dedim sesimi yukseltip. güçsüzleştiğimi hissediyodum. "gece mavi senden sonra onu aramış" dedi. "abi bişey oldu" dedim. uyuşmuştum. sadece bedenim uyuşuktu.
hala bire bir hatırlıyorum herşeyi. "dün bi kaza olmuş" dedi. "yok abi" dedim. "oğlum bişey yok" dedi mustafa abim. sametin üstündeki şeyi çektim. "abi yok bişey" dedi samet. "abi var bişey" dedim. "iyiymiş" dedi. "yok abi" dedim. "oğlum yalan mı soyleyecem" dedi mustafa abim. "abi gidelim" dedim. ayağa kalkmaya çalıştım ama sendeledim. oturttular beni. "abi allah aşkına gidelim" dedim. "tamam gidicez oğlum" dedi. "ben saçmalamaya başlamıştım artık. "abi takunu yiyeyim ben alcam benzini" dedim. salaklaştım iyice. "tamam oğlum dur gidicez" dedi. ben fırladım ayağa. kapıya gittim. "abi hadi" dedim. üstlerine mont giydiler. ben üşümüyodum. arabaya bindik. ben ayakkabı giymemişim. samet arabada verdi ayakkabılarımı. yola çıktık. yola çıktık tamam da, nereye gidecektik ki?
ben o arabaya bindiğimizden sonra bi iyice mal oldum. sanıyorum 15 dakika sğrdü uyanıklığım. sakinleşeyim diye arabaya bindirmişler. mustafa abim de arabayla dolaştırmış beni bildiğin. gözlerimi açtığımda annem vardı yanımda. ağlıyodu. babamı gördüm sonra. mustafa abimlerdeydik. "anne noldu?" dedim. konusmadı. "baba" dedim. yıllar sonra ilk kez bu kadar muhtaç söyledim o kelimeyi. babalar herşeyi hallederdi. "baba iyi di mi?" dedim. "iyi oğlum" dedi. babam yalan söylemeyi başaramaz hiç. "baba telefon ver bana" dedim. "oğlum yat" dedi. ağlamaya başladım. utanmıyodum. ağladığımı görünce mi bilmiyorum bi telefon verdiler elime.
hemen aradım mavi'yi. yine o huur çıktı. "aradığınız numaraya şu an ulaşılamıyor... " ogünden sonra bi daha hiç ulaşılamadı o numaraya...