Aradan 1 saat geçmiş sokaklar boşaltılmıştı. Çember şeklinde karantinaya alınmıştı bölge ve askerler büyük kapınon önünde sıralanmışlardı. 1 asker olkay abinin beni görmek istediğini söyledi. Odasına gittim içeri girdiğimde ilk defa onu farklı bir kıyafet içinde görüyordum ona özel bir görev kıyafetiydi sanırım. Ayakta duruyordu. " beni çağırtmışsın abi " dedim. Dönüp ağır adımlarla bana gelmeye başladı.

Tam önümde durdu gözleri kırmızo ve dolu doluydu. Birden sarıldı ve " hakkını helal et koçum " dedi ağlamaklı bir sesle " daha gelip gelmeyeceğimi söylemedim abi " dedim sert bir tonla " gelmeyeceksin bu bir emirdir. " dedi. Sizi nasıl tek bırakırım dedim. " emre itaatsizlik hainliktir biliyorsun. Onun yanında kal bu gün sen ve onun içinde savaşacağız.. Allaha emanet " dedi ve koşar adımlarla çıktı.

Camdan çıkışlarını seyrediyordum. Sanki bütün dünyanın haberi varmış gibi karantina dışında da sokaklar bomboştu. Zırhlı araçlar otobüslerle ciddi ciddi savaşa gidiyorlar gibiydi.