Aslında adaletsizlik değil. O yıllarda da inanmayan çok fazla insan vardı. Ve onların o kadar mucizeye peygamber görmesine rağmen inanmaması senin hiç bir mucize ve peygamber görmediğin için inanmamandan çok daha kötüdür. Aynı zamanda senin inanman da onların inanmasından çok daha makbuldür çünkü ne peygamber gördün ne de mucizeye şahit oldun. Ayrıca hz muhafazid den önceki peygamberlerin ümmetlerine bize farz kılınan ibadetlerden çok daha ağırları farz kılınıyordu. Günde 40 vakit namaz gibi mesela. Sonra idrar damlası değse vücudunun bir yerine orayı kazıtıp kanatman gerekiyordu. Ama bize farz olan ibadetler oldukça basit. Anlayacağın ne kadar mucize o kadar sorumluluk demek. Misal peygamberlerin hatası olmaz ama olursa affı da olmazdı zira Allahın varlığını kesin olarak biliyor. Bak iman ediyor demiyorum biliyor. Sonra evliyalar hata yaparsa affı bizim gibi normal müslümanlardan daha zordur. Hatta muhafazakar bir ailede dini bilerek yetişen bireylerin affı da dinden uzak yetişenlere göre daha zordur. Kısacası hiçbir adaletsizlik yok.

Sorunun cevabı buydu. Birde şu bana mantıksız geliyor tanrı bize cidden büyük mucizeler gösterse mesela bir dağ dile gelip ezan okusa herkes inanır inanmak zorunda kalır ve bence bu islamdn iman etmek olayının felsefesine terstir. Öyle bir imanın ne değeri olur ki. imandan çok zorunluluktur bence. Yanlış anlaşılmasın Peygamber zamanları elbette mucize olacak çünkü düşünsene adam çıkmış ben peygamberim diyor mucize göstermezse kim inanır ki. Neyse umarım faydalı olmuştur