Köstebekler konusunda sanırım dalga geçiyordu. Çünkü hafif birde gülme sesi yankı yapmıştı. O an kampın siren sesini duydum. Araziden geri dönüleceği zaman yüzbaşı bu sireni çalardı. Sese doğru gitmeye başladım. Çok geçmeyen bir yürüyüşten sonra diğer kamptakileri gördüm. Başlarında olduğum zaman ki kızda onlarlaydı. Saçından tanımıştım. Göz göze geldik. Bir 5 saniye baktıktan sonra yürümeye devam etti. Bende üstünde fazla durmadım. Zaten bugün yaşadıklarım bana yeterdi. Uyumam lazımdı. Kamp yerine ulaştığımda yine alanda toplanmıştı herkes.

" Evet bugünkü sınava hazır mısınız ? "

Demişti yüzbaşı gülerek. Ne sınavı zaten 10 saattir arazideydik. Yorgunluktan gebercekken birde sınav meselesi çıkmıştı. Yere çakılmış kazıklar vardı. Bizi çarmaha gerer gibi gerdiler. Aniden kafamda ağlama sesleri ve silah sesleri gelmeye başladı. Delirdiğimi düşündüm. Etrafıma bakıyordum herkes acı içinde kıvranıyordu. Maskeyle alakalı bir durum daha vardı sanırım. Bazı kişiler aniden bayılmıstı. Elektrosok cihazı getirdiler. Bayılanlara elektrik vererek ayıltmaya çalışıyorlardı. Tepki vermeyenler ise çoktan ölmüştüm. Aniden sesler kesildi. Karşımda babam duruyordu. Etrafıma bakındım herkes acı içinde kıvranmaya devam ediyordu. Şaşırmıstım.

" Sen gerçek değilsin. Sen ölmüstün. Mezarına gitmistim. Her yıl gitmistim baba. " dedim.

" Gel oğlum, bırak kendini bana gel. Gidelim burdan. " dedi babam.

Etrafıma tekrar bakındım. Herkes kıvranmaya devam ediyordu.

" Sen gerçek değilsin. Bugün de ölmüycem lan " diye bağırdım.

Vücudumda aniden bir yanma hissettim.

" Konuşmak yok " diye bir ses geldi.

Sesin nerden geldiğini anlamamıstım. Etrafımda kimse yoktu. Babam hala karşımda duruyordu. Tam 3 saat babam karşımda durdu. Ve ben tam 3 saat ağlama ve silah sesleri dinledim. Kılımı bile kıpırdatmadan dinledim. Sadece bos boş babama bakarak dinledim...