" Demek ismimi öğrendin. "

Arkamdan geliyordu ses arkamı döndüm. Yine aynı maskeyle karşımdaydı. Yarısı siyah yarısı turuncu olan maskenin kenarı hafif yırtılmıştı.

" Aklımda bazı sorular var umarım yanıtlayabilirsin " dedim.

" Ne o yeni arazi arkadaşın hepsini yanıtlamadı mı " dedi.

Maskesini hafif sıyırdı. Ağzı gözüküyordu. Nedense çok tanıdık gelmişti. Yada bu aralar tanıdık şeyler görmeyi o kadar özlemiştim ki. Sorusuna yanıt vermemiştim. Cedkandan bahsetmiycektim. Onu riske atamazdım. Hala bir sınavda olup olmadığı mı düşünüyordum.

" Ne gibi sorular ? " dedi.

Yüzü birden ciddileşmisti. Yani ağzından öyle anlıyordum.

" Asker olarak yetiştirilceğimiz söylendi. Nedir bu suikast meselesi. " dedim.

" Bak Bin Malik devlet bazı konularda yetersiz kalıyor. Hem dış bağlantılarımız hemde iç bağlantılarımız için bu örgütü kurduk. ismine Birlik dedik. Sorunlu çocukları toplayıp buraya getirdik. Evden kaçmış, evsiz yada hapishanede olanları.

Sorunlu çocuklar cümlesi kafama takıldı. Yanı başımda bir tane ceset asılı ve adamım beni 1 dakika sonra öldürmeyeceği bile kesin değilken bu cümle sinirimi bozmuştu.

" Devletimizde zaten yeterince asker var. Bizim için gerekli olan donanımlı kişiler. Kimsenin bu Dünyada 2. Bir şansı olmayacak 1 tane var oda şimdi. Ve biz bunu kullanıcaz " dedi.

Yüzüm asıldı. Babamda vefat etmeden önce bu sözü her fırsatta söylerdi.

" Babam gibi konuştun " dedim.

Yüzü birden düştü. Arkasına döndü. Sırtında duran yarım ay hançeri aldı ve bana fırlattı. Korkmustum. Hançer Senpai yazısının ortasına saplandı. Hançere baktım. Kafamı geri çevirdiğimde Senpai ortalıkta yoktu.

" Kampa geri dön. Köstebek yuvaları sana yol göstericek "

Cümlesi tapınakta yankılanıyordu. Bir bu ekgibti. Gizemli bir adam. Bir ceset. Ve arkamda bırakacağım bir çok ceset. En kötüsü de, şimdi kampa geri nasıl dönücektim.