Eve doğru yürümüştük... Bahçeye geldiğimde evin önünde kalabalık olduğunu farketmiştim.
Bizim evimizin bahçesine bakıyorlardı...
Bu annemdi...
Yere çökmüştü... Beyaz elbisesi kan revan içindeydi... Elleri kanlıydı ve dev bir bıçak vardı elinde...
Çok sevdiği köpeğimizi kesmişti...
Kendisini duvara dayamış , ona doğru gelenlere bıçak savuruyordu...
Annemi öyle görünce ağlamaya başladım , o da bana bakıp ağlıyordu...
Hayatımız bitme noktasına gelmişti... Artık sırf bunlardan kurtulmak için intihar etmeyi bile düşünüyorduk...
Çocuk insanları dağıttı... Kimseler kalmamıştı.
Yavaşça annemin yanına gittik... Sürekli çocuğun suratına bakıyordum...
Anneme umutsuzca bakıyordu.
Annemi alıp eve çıkardık...
Hala normal değildi ama sorularımıza cevap veriyordu.