Kabuslarımın ilk zamanlarında gördüğüm , elleri kolları bacakları oluşmamış , alnında tek bir gözü olan , ağzı burnu olmayan bir bebek vardı elinde...
Samme bana yaklaşıyordu... Attığı her adımda gözleri renk değiştiriyor , ayakları git gide çirkinleşiyor , yüzü o ifrit halini alıyordu...
Çocuğun Samme'ye doğru koşup onu def etmesiyle kendime geldim...
"Velha suna kevser , velha suna kevser" diye bağırıyordu...
Samme ormanın derinliklerine kaçıyordu... Ateşimiz sönmüştü.
Gülüşme sesleri artıyor , beynimiz gürültüden sancılanıyordu...
"O çocuk" dedi
"Senin çocuğun muydu ?"
Benim Samme ile bir münasebete girmediğimi açıkladım...
"Cinnialar ile münasebete girmek insan ile münasebete girmekten farklıdır... Eğer ki o çocuk senin ise ya onlar seni alacak ya sen onları... Bunun başka yolu yoktur... " dedi.
Ne yapacağımızı sordum.
"Bu gece güzel bir uyku çekelim , beni evine misafir eder misin" dedi.
istemeye istemeye kabul ettim , eve doğru yürüdük...
Yol boyu dua ediyordum , bi yerde nas-felak okumaya gelmişken
"Sakın" dedi...
"Nas-felak Allah huzurunda ve cinlerle iletişimde kullanılır... Gecenin bir vakti ıssız bir yerde , cinlerin çok olduğu bir yerde bu duayı okumak seni onlara hedef eder" dedi.