Yolculuk boyu her şeyi gibtir edip sadece Defne'yi düşünüyordum... Güzel yüzü aklımdan gitmiyordu ama diğer yandan da o korkunç halini unutamıyordum.
Pencereden bana bakıp anlamsızca kahkaha atması beni ürkütmüştü...
Nihayetinde Çanakkale'ye varmıştım... Köyden arkadaşım Cemal beni karşılamaya gelmişti.Bi güzel birbirimize sarıldık ve arabaya atlayıp köye doğru yol aldık.
Köye bu sene çok tatilci gelmediğini ortalığın henüz sakin olduğunu söylüyordu.
Bizim oralar cennet gibidir... Yazları ayrı bi güzel olur...
Neyse , köyümüze vardık. Anacığımın ellerini öptüm , dostlarımla buluştum... Bütün gecemi onlarla geçirdikten sonra annemin yemeklerini yedim ve temiz bi uyku çekmek için odama geçtim.
Çok özlemiştim odamı... Lise yıllarımı , ergenliğimi hatırlatıyordu bana...
Lambamı kapattım , uykuya daldım.