Suratı sertleşmişti... Sesi bir erkek sesi gibi çıkıyordu ve "Defne'den ne istediğini söyle" dedi...
Sesi korkunçtu , öyle korkunçtu ki taksici bile bu sesten korkup arabasına binmişti.
"Sizin ne olduğunuzu biliyorum" demiştim...
"Biz neyiz" diye sormasını beklerken elleriyle kolumu sıkıp "Biz cin , şeytan değiliz... Biz ailemizin huzurunu istiyoruz... Senin buralarda olmaman bizim için daha hayırlı , defol" diye bağırdı.
O her defol diye bağırdığında sanki yer sallanıyor , depremler oluyordu...
Taksiye doğru koştum... O sırada gözüm evin üst katına ilişti.
Bembeyaz bir gecelikle , duru saf güzelliği ile Defne pencereden bakıyordu... Ona bakakaldım ve saniyeler içinde onun kahkalarını duydum.
Gördüklerim beni yeterince korkutmuştu , dilim nutkum tutulmuştu. Taksiciyle birlikte taksinin altındaki koyunu bir ağaç dibine bırakıp terminale doğru yol aldım... Memlekete gidecektim.