Atkısını ısırarak karda yürüyen küçük çocuk fırının önüne gelince biran durdu. Fırının camları içerde pişen ekmeğin dumanıyla buğulanmu ve içerdekiler zar zor seçiliyordu.

Çocuk 2 güne yakındır hiç yemek yememişti. Soğuktan kendini bile ısıtamayan eldivenlerini çıkarmayı düşündü biran. Sonra vazgeçti, fırının kapısından içeri girdi.

Onu bası yırıtık halde gören fırıncı,Git der gibi bir bakış attı çocuğa.ÇOcuk anlamıştı istenmediğini ama umursamadı.Çocuk elini cebine attı fakat eldiven yüzünden dar cebine ei birtürlü sığmıyordu. Fırıncı daha fazla dayanamayıp

-Hadi hadi dışar

diyerek çocuğu dışarı doğru itelemeye başladı.Çocuk sadece bir dakika diyebildi yorgunluktan zar zor çıkan sesiyle.