önce kendimden bahsediyim Ben 1873 yılında anadolu da doğmuşum babam servet-i fünun şairi annem ev hanımıydı Babam beni kendi düşümcelerini aşılayarak büyüttü okuttu Sonra 1905 te vefat etti( daha doğrusu fikirlerinden dolayı suikaste uğradı) annem ve ben kaldık sonralarda ben bi fotoğraf kulübüne katıldım( babam zengindi beyler fotoğraf makinesi de pahalıydı o zamanlar sadece bikaç arkadaşımda ve bende vardı Fransa'dan babam ölmeden önce getirtmiş) neyse sonra devlet için Trablusgarp a gittim ve orda italyanlarla çarpıştık Şerif diye bahsedilen bi komutan vardı büyük komutandı onun sayesinde savaşı kazandık sonra ben anadolu ya döndüm Şimdi asıl bahsetmek istediğim şeye geliyorum ben öldüğümde bu vatan böyle değildi( fotoğrafı ben çektim bu arada)

1) Mustafa Kemal le Kurtuluş Savaşı nda birlikte çarpıştık ve Cumhuriyeti yükseltecek olanın gençlik olduğunu söylerdi hep atam lakin hayal kırıklığına uğradım
2) Biz laik devlet derken siz ağzına islamcılık tutturmuş dini siyasete alet eden adamı önce Başbakan sonra başkan seçmişsiniz
3) Atam ın partisi atamın adını taşıyan siyaset bilmeyen bi adama kalmış kasetle gelmiş bide
4) Hergün şehit verir olmuşuz tamam bu vatanın evlatları şehit olmak için gözünü bile kırpmaz ama ya geride bıraktıkları yetimlerin hakkını nasıl ödiceksiniz beyler
5) Cumhuriyet kutlamaları milli bayramlar stadlarda meydanlarda kutlanmaz olmuş
6) Meydanlar da hergün bişeylerin açılış törenine katılan bi adam konuşur aptal bi kalabalıkta durmadan alkış yapar olmuş
Not: Uzun yazdım vaktim yoktu kusura bakmayın