Bu hikayede mutlu bir son bekleyen arkadaşlar varsa çok yanlış gelmişler.. Ben sevdiğimi diri diri gömdüm panpalar.. Bana ait olmayan birini sahiplenmeye çalışıyorum artık.. Son cümlesi halen yankılar kulaklarımda..

"Eserin ile gurur duyabilirsin"

Zaman akıp geçeli çok oldu.. Artık aynı şehiri bırak, aynı ülkede dahi yaşamıyoruz.. Sahipsiz bakışlarının sahibi olmak isterdim, gönül diyarında iğne ucu kadar dahi olsa bir yerim olsun isterdim ama nafile..

ihanetimin bedelini ağır ödüyorum.. Sevdalar sözde, ben ise yarda kaldım.. Bir hayat ancak bu kadar maf edilebilirdi dostlar..

(((()))) (((())))

Hikayenin %100 gerçeği yansıtması mümkün değildi arkadaşlar.. Dediğim gibi baş kahraman ben miyim orası bile hep bir muamma kalacak sizin için.. Atladığım ama bilmeniz gereken bir konu ise, başkahramanın bir kız çocuğu oldu arkadaşlar..

Emin olabileceğiniz tek nokta ise, herkes gibi ben de zor dönemlerden geçtim.. Zaten hayat kime mutluluğu altın tepside sunuyor ki..? Bazı acılar asla unutulmaz ama zamanla onlar ile yaşamayı öğrenirsin.. Başka seçeneğin de yoktur zaten, bu yüzden kabullenmek zorunda kalırsın..

Şuan için yanıyorsa, gözlerinden bir damla dahi yaş akıyorsa benim yazdıklarımdan dolayı değil, senin yaşadıklarının tekrar zihninde canlandığı içindir..

Belki de çok farklı bir son hayal etmiştiniz.. Bazılarınız barışır diye umut etmiş olabilir.. Bazılarınız ise belki de intihar ile sonuçlanır diye düşünmüştür.. intihar nedir ki, diri diri toprağa gömülenin yanında..?

Şarkı eklemek istemedim.. Herkes kendi hayat hikayesine en uygun şarkıyı seçsin arkadaşlar..

Yazdıklarımı sabırla takip ettiğiniz teşekkür ediyorum..

Gönlümden satırlara dökülenleri, SESSiZ bir VEDAAA ile noktalıyorum..