https://www.youtube.com/watch?v=eXNc53rIFe8
onun yeri ayrıdır

şu da şurda dursun o zaman;

Edward Blake. Komedyen. 1918'de doğdu. Yağmurda gömüldü. Öldürüldü. Bize olan bu mu? Dostlara ayıracak zamanımız yok mu? Sadece düşmanlarımız gül bırakıyor. Şiddet dolu hayatlar şiddetle sona eriyor. Blake anlamıştı. Vahşilik insanoğlunun doğasında var. Saklamak için ne kadar maske taksanız da bir önemi yok. Blake toplumun gerçek yüzünü gördü. Onun parodi tarafında olmayı seçti. Bir fıkra gibi. Bir fıkra duymuştum. Bir adam doktora gider ve bunalımda olduğunu söyler. "Hayat sert ve acımasız." der. Tehditkâr bir dünyada kendisini yalnız hissettiğini söyler. Doktor "Tedavi basit." der. "Büyük palyaço Pagliacci şehre geldi." "Git onu izle. Moralin düzelir." Adam gözyaşlarına boğulur. "Ama doktor." der. "Pagliacci benim." Güzel fıkradır. Herkes güler. Trampetler çalar. Perde iner.