hep 31 çekerken yakalanma anıları olmuş ama ben bu oyunu bozayım biraz. lise 3. sınıftayım annem babam yatılı kaldığım ile yerleştiler yıllar sonra tekrar bir arada yaşamaya başladık falan alışma sürecindeyiz (fazla uzun sürmedi yurda geri döndüm amk) zaten öss var öküz gibi ders kasıyorum ben falan derken bir gün dershaneden çıktık arkadaşımla yürüyerek evlere gidelim dedik. benim evim bulunduğumuz şehrin en elit mahallelerinden birinde diğer arkadaşında benim evimden biraz daha uzakta işte. yürürken bir anda yağmur başladı. ulan zaten severim yağmuru yürüyelim nasıl olsa eve gideceğiz dedik sallana sallana yürüyoruz ama benim aşırı çişim var. kadın olduğun için de bir ağaç bulup yapamıyorsun. arkadaşa dönüp 'zaten ıslanıyoruz yağmur hızlandı nasıl olsa yapsam kimse anlamaz' dedim. ya saçmalama falan derken bıraktım gitti. ama rahatlama öyle bir hal aldı ki gözlerim yaşardı resmen. belimden aşağısı sırılsıklam yağmurda yağıyor falan derken 3 dk sonra yağmur dindi. belden aşağım sırılsıklam üstüm biraz ıslak yolda yürüyorum. eve 100 metre kaldı ama eve nasıl girerim bir sürü cafenin önünden geçmem lazım falan çaresizlikten kafayı yiyorum. sonunda 'kaderde varsa düzülmek neye yarar üzülmek' diyerek gittim eve. bir sürü kişi gördü ama kadın olduğumdan mıdır nedir gülmediler veya ben görmek istemedim güldüklerini :( sonrası daha da trajikomik annem beni kapının önünde soydu eve almadı. yaş 18!
o gün bugündür tiksiniyor benden.