Hava, her zamanki seriliğini almış. Silah sesleri susmuştu, gökyüzü helikopterler ve jetler olmayınca çok güzel gözüküyordu. Yüzbaşı Tahir’se her zamanki gibi içine kapanmıştı. Bugünkü çarpışmada, kardeşi kadar sevdiği Onbaşı Murat’ı kaybetmişti. Serinlik çökmeden yarım saat önce gömüştü onu. Teker teker kaybediyordu dostlarını. Elinden bir şey gelmiyordu. Türkiye, Afganistan’a çıkartma yapalı 2 sene olmuştu. Yüzbaşı 2 senedir ailesini görmemiş, seslerini dahi duyamamıştı. Çökmekte olan ABD, Afganistan’daki kuvvetlerini çekmemiş, üstüne bide Rus ordusu girmişti işin içine. Ortalık karman çormandı, Rus ordusu jetleri ile ABD üssünü bombalıyor, Afgan birlikleri ise şehirdeki ABD ordusunu püskürtmeye çalışıyordu. Yzb. Tahir ve Dostları ise Afgan birliklerine yardım ediyordu. Ama her zaman çarpışma istenildiği gibi gitmiyordu. Yüzbaşı 2 seneden tam 6 dostunu uğurlamıştı Afgan topraklarında. Yüzbaşı yarınki çarpışmada bir dostunu kaybetmemek umuduyla yatağına doğru gidiyordu. Yatağına soyunmadan uzandı, uykunun çok uzun sürmeyeceğini biliyordu.

Edit: Beyler okunursa devamı gelir.