Gece 11 e kadar dışarıda durup eğlenmek mahallenin tozunu attırmak favorimdi, yapanlar genelde küçük çocuklardı ama bizde çocuğuz değil mi. Hemen salona geçip klimanın karşısında serinlemeye başladım, annemin terlemişsin hasta olacaksın oğlum laflarını pek takmayıp 2 dakikalık duruşumdan sonra hızlı hamlelerle odama geçtim. Bugün çok fazla yorulmuştum ve üzerimde yorgunluk ağırlığı vardı. Ya da ben öyle sanıyordum. 1-2 debelenmeden sonra uykuya daldım. Yatağımda uyandım. Her yer siyah beyaz olmuş. Saat tam 3’ü gösteriyor, akrep ve yelkovan üst üste durmuş ve hiç hareket etmiyor. Benim odam tam ara antrenin girişinde kapıyı açtığım gibi uzun bir antre karşımda duruyor. Bir güç beni odamdan dışarı çıkartmaya çalışıyor ama ne tam kavrayamamışım bende kapıyı açıyorum. Karşımda yaşlı bir nine var. Burnu kemerli ve uzuncana bir şey. Yüzünü eski şeylerle örtmüş, elinde kırık çıkık 2 tane sopa var. Yerde oturmuş onları sallıyor. Ve öyle pis bir koku var ki evin içinde anlatamam. Hemen koşa koşa kaldırmaya çalışıyorum teyzeyi, yok o kadar ağır ve sanki yere sabitlenmiş. Hala elindeki sopaları bir yere vuruyor bir sopaya vuruyor. En sonunda bırak şu kadını deyip odamın yolunu tutuyorum. Arkamı döndüğüm gibi acı ve tiz bir sesle bağırma… ama nasıl bir bağırma o kadar ince bir ses ki kulağım parçalanacak. Hemen arkamı dönüp bakıyorum. Teyzenin ağzı dikişlenmiş ve yüzü o kadar iğrenç ki burada anlatmaya gücüm yetmez belki de, sadece bağırıyor, uzun uzun bağırdı gözlerimin içine bakıp, ben korkuyorum odama geçip kapımı kitleyip yatağıma atıyorum kendimi..