Ahmet Asım inersem zarar verirler diye düşünür yavaşça yatağına oturur, ayaklarını uzatır, silah elinde bekler. Sabaha kadar bir girer bir çıkarlar. Ahmet Asımı indirimezler oradan aşağıya. Bu böyle 4-5 defa tekrar eder. Ahmet Asım yorgunluktan helak olmuştur.

Bir an uykuya dalmıştır. işte o an takır takır diye bir ses ve sırtında büyük bir acıyla kendini yerde bulmuştur. Çünkü ayakların tutup yere sürüklemişlerdir. Gözlerini onlara doğrulttuğunda kimi sedirin üstünde, kimi duvardan geçmekte, kimi yerdedir. Liderleri;– “Asım Dayı sana bir diyeceğim var,” diyerek söze başlar ve Ahmet Asım dikkatlice onu dinler. Bir zamanlar Afrika’daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde zütürürdü. Kralın bu arkadaşının ise değişik bir huyu vardı. ister kendi başına gelsin ister başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep aynı şeyi söylerdi: