Hızlıca düşünmem gerektiğinin farkındaydım.Ama hastaneye gidemezdim. Daha birkaç olaya karışmıştım. Sabıkam vardı. Birde kafası kanayan bir kızı hastaneye zütürürsem 3 gün uğraşırdım karakollarda.Hem işimden, hemde zamanımdan olurdum.

Birkaç küçük tokat darbesiyle uyandırmaya çalıştım nefes alan ölü gibiydi. Hatamı ettim bilmiyorum eve zütürme kararı aldım. Evim zaten 1-2 sokak ötedeydi. Kendine gelince onu gene sahile bırakırım diye düşündüm.

Kucağma alıp hıaaaa diyerek kaldırdım. Sokaklar zaten bomboştu kimse çıkıp

-Aloo bilader kızı nereye zütürüyonda demedi.

4.katta oturduğum için defalarca küfrederek eve vardım. Ellerim doluyken kapıyı nasıl açtım ben bile bazen inanamıyorum neyse