Yürürken zaman zaman duruyor ve denize doğru kısa kısa bakıyordum. Denizin açıklarında trilyonluk yatlar ve yatlardada godoman insanların deli gibi eğlenme sesleri geliyordu. Biran düşündüm

Ben burda yarın ne yiceğmi bile bilmezken, dünyada açlık sefalat gırnayken onlar nasıl eğlenebiliyordu? Kızgındım aslında onlara, bencilliklerine öfkem vardı. Bazen çalıştığım mekana onlara benzer tipler gelir saçma nedenlerden azar işitirdim. Birşey yapamazdım, sonuçta o zengin bir müşteri, bende fakir ve bu işe çok ihtiyacı olan biri.

Tüm bu düşüncelerimi önümde yürüyen kızın düşmesi ile kesildi.