devam ediyorum,

Ata'yla telefonla konuştuktan sonra iyice afallamıştım, Ata benim çocukluğumdan beri arkadaş olduğum asla bir yanlışını görmediğim ve her sıkıntımda koşarak gelen insandı ve ben onun zor zamanında yanında olamıyodum. iyiden iyiye sinir, mutsuzluk, çaresizlik sarmışken bizimkileri kantine geçtik "tayfa"olarak tanımladığım kişilerle. Kimsenin keyfi yok, tek bir çıt sesi bile yok.. Gelen soruyor, kim olursa gönderiyoruz bir kelime etmeden derken aradan Ahmet abi geldi aldı beni dışarı çıkardı

(ben +, Ahmet abi -)

-noldu olum size
+cenaze var abi
-başınız sagolsun paşam
+sagol abi
-sana bir haberim var ama daha sonra konuşalım madem
+olur abi

geçtim tekrar kantine yağmur geldi beni güldürmeye çalışıyor felan derken çevremde konuşulan herşey sanki sinek vızırtısı gibiydi, tek isteğim Ata kardeşimin yanında olmaktı, fakat cepte para yoktu ve aksaraya gitmek için de otobüs parası lazımdı. Nasıl bulacağımı düşünüyordum sadece derken Rasim'le konuştuk gidermiyiz diye, verdik kararımızı ne olursa olsun gidecektik Aksaray'a hemde yarın sabah..