Lise3 başlamadan önceki yaz, okulun açılmasından önceki hafta yazı bıkkınlık derecesinde asosyal geçirdim ve yakın olduğum insanlardan bile uzak olduğum bir dönemdeydim.Rap müzikle çok küçük yaşta tanıştığım için sürekli devam eden kulaklık taşıma ve müzik dinleme hastalığımın nüksettiği günlerden birinde evden uzaklaşmak için atladım otobüse ve iskenderuna geldim, tek olduğum zamanlar geldiğim bir kafe vardı adı "siyah kafe" olsun, geldim kafeye garson diyebileceğim ama garsona göre fazla samimi olan mehmet abi'ye selam verdim oturdum yukarı kata çıkıp, çayımı söyledim sigara kullanmıyordum o zamanlar yanına nargilemi de aldım tek başıma iskenderun sahilini gören kısımda oturuyordum mehmet abi geldi ufak bir konuştuk, tadımın olmadığını anlayınca yalnız bıraktı beni. taktım kulaklığı kafa dinliyorum müzik, nargile, çay derken telefon çaldı babamdı arayan, babamın adı "fatih" olsun ve benim de "ümit" diyalog şeklinde anlatıyorum;

F-ümit nerdesin
Ü-evin oralardayım noldu
F-eve gel birşey konuşacağım
Ü-ne konuşa..

derken telefon kapandı, normalde babam eve gel demek dışında pek aramazdı ve konuşmak? mümkün değildi. şaşırmıştım.

burdaysanız belli edin devam edeceğim ona göre..