Son sözünüde söyledikten sonra hıçkırıklarını duymaya başladım, yalandan ağlamaya başlamıştı bile..

O da ağlamaya başlayınca şelale olmuş gözlerimi ellerimle durdurmaya çalıştım ama durdurmakta zorluk çekiyordum.

Kaldırdım kafamı, bana baktı ağlamaklı gözlerle. Doğruldum, son bir uğraşla gülümsedim yüzüne.

Ama bu öyle normal gülümsemelerden değildi. Nefret ile üzüntü arasındaki boşluğu doldurmaya yardımcı olan bir gülümsemeydi.

Elimi cebime attım, onun yüzüğünü çıkarttım. Elimde oynamaya başladım.

Yüzüğü görünce iyice hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ben gülümsememi bir saniye bozmadım.

Kafasını ellerine gömmüş kadınıma,

+ Betül, dedim.

Kaldırdı kafasını ağlayarak bana baktı. Son sözlerim dudaklarımdan hıçkırarakta olsa çıkmaya başladı..