Saat 1:19

Yoruldum doktor..
Deftere bir şeyler karalamak rahatlatmıyor artık beni. Kurduğum cümleleri oluşturan sözcükler daha da anlamsızlaştı, benden uzaklaştıkları süre boyunca.

Bir insan neden yalnız kalır doktor ? Davranışlarında bir bozukluk mu sezer insanlar ? Bizde mi suç ?

Hayır doktor,bu hayallerindeki aşkı yaşayamayan bi erkeğin hüzünlü hikayesi değil şimdi, tabiki özlenir bazı şeyler ama içilen sigaralar anldıbını yitiriyor şu aralar, anlam kazanmak istiyor odamdaki her bir obje..

Sende bilirsin hiçbir şey sonsuza kadar sürmez, sürmeyecek.O zaman umut denen kavram bizlerde neden yok oldu ?
Ya da o kavram bulunuyor mu hala ?

Sokakta aç yatanlar, savaşın ortasında aç susuz bulunan insanlarda da umut kaldı mı doktor ? Umutlu mu onlar da her şey düzelecek diye ?

Bence umutsuzuz doktor,
Bi annenin evladını kaybettiği,bi insanın annesini babasını kaybettiği gibi, kadar umutsuz herkes..

•Onları bize getiren kimyasalların bileşenlerini gibeyim doktor..
Dünyadaki tüm umutsuzluklar başımın içinde zıplıyor doktor.
Zıplıyor,
Zıplıyor ve zıplıyor..