Aramızda ya 10 ya 15 adım vardı. Yavaş yavaş, hayatımda iz bırakan o 2 günü yaşaya yaşaya yaklaştım ona. Geldim sonunda. Tutamadım kendimi, çöktüm yanı başına. Zaten dayanacak gücüm kalmamıştı. Uzun uzun oturdum. Kalkmak istemedim oradan. Keşke böyle kalsaydık. Ama izin vermemişti hayat işte. Birileri gidiyor birileri bekliyodu. Şanslı olanlar kavuşuyor şanssız olanlar kavuşamıyor. Çaresizler ise kavuşmayacağını bile bile kavuşmanın hayalini kuruyordu.

http://c12.incisozluk.com.../11507/5/783335_obd24.jpg