Sabah kalktığımda odada kimse yoktu. Kapıya çıkmışlardır diye birşey demedim ve lavaboya gidip işlerimi halledip geri odaya geldim. Ama hala gelmemislerdi. Kapıya çıkarken bir hemşire yanıma geldi ve beni çağırdıklarını söyledi. Papatya ve ailesinin yanına gittim. Keşke gitmeseydim o anı gormeseydim. Papatya vefat etmişti bünyesi fazla dayanamamış birşey yapmak için çok geçmiş yapılsa bile birşey degismezmis bla bla bla. Hemen kendimi dışarı attım ve bir sigara yaktım. Ve gözlerimi açtığımda odada başımda papatyanin annesi vardı. Oğlum sen hiç üzülme bak dışarı hayatını yasa artık sende bizim oğlumuz sayilirsin ne zaman canın isterse gel buraya seve seve misafir ederiz dedi. Papatyayi görmek istediğimi söyledim ve beni yanına zütürdüler. Orda bağıra bağıra ağladım. Ailesi cenaze işlerini halledecegini gidip onların evlerinde kalma mi söylediler. Hayır desemde ısrarla beni eve bıraktılar. Ve cenazeye kadar istirat etmemi söylediler. Cenaze vakti papatyayi gömüp ailesiyle evde biraz yardımcı oldum ve müsade isteyip memlekete geri döndüm. Dönmeden one son kez papatyanin mezarına gidip duami ettim. Sonra biletimi alıp geri döndüm.