Şimdi aynısı bende de var desem gibtir deli diyeceksiniz. Ama beyler bu arkadaşın halini biliyorum. Mesela kendimden söylemem gerekirse geceleri uyurken yarını düşünerek uyuyorum nasıl hareket edeceğim okulda neler yapıcam. Birine sözüm varsa eğer son dakka da canım istemezse ne yalan uydurabilirim gibi düşünceler gece boyunca beynimi yorar durur. Tabi bunları söylerken geçmişi de düşünmek lazım. Önceden ne konuştuklarını bilmen lazım ki böyle kişiler yani bende oluyorum bu geçmişi asla unutamayız. Geçmişi unutamamakta ayrı bir mesele zaten. Durduk yere aklıma gelir o günümü zehir eder. Yani şöyle kabataslak bakacak olursak bunun elbette pgibolojide bir tanımı vardır ama artık nedense bu duruma alışıyosun belli bir süre sonra normal geliyo yalan söylemek onu söylerken sen gerçek sanıyorsun hatta o derece rahat söylüyorsun. Kusura bakmayın biraz uzun tuttum ama böyle bir başlık görünce yazmak istedim. Tabi daha anlatılacak çok durum var ama özetle durum bu.