sessizleşip içime kapandım iyice. günde sadece 2 imza atıyodum. torpilli diye adım çıkmıştı. tubadan ses soluk çıkmıyodu. faceden nişan fotoğraflarına denk geldim. dünyam başıma yıkıldı. gittim rakı aldım. kusana kadar içtim. mesaj attım mutluluklar dilerim diye. cevap gelmedi. zaten ondan sonrada hiçbir zaman gelmedi.şu dıbına kodumun hayatının bi sırrı vardı ve ben onu çözdüm sanmıştım ama yanılmışım. herkes gibi bende yanıldım. içime kapandım. haftalarca kimseye tek cümle kurmadım. genç çocuk hariç.iş yerinde denk geldim.iyi birine benziyodu. muhabbet ederdim bazen. bazende sadece susar otururduk. hayat artık benim için dayanılmaz bir hal almıştı. uzay abiyi aradım bi kaç defa. sonrada barışın yanına gittim.2 gün izin aldı işten. konuştuk dertleştik. büşrayla nişanı vardı 3 ay sonra. sevindim onun adına.ama bana üzülüyodu.her halinden belliydi. beni mutlu etmek için elinden geleni yapıyodu ama ben iflah olmazdım artık. helallik alıp ayrıldım. döndüm memlekete.