Lise birinci sınıfı gayet güzel dostluklarla kapatıp bitirmişti.. Gayet neşeli, sevecen, insanlara saygısı olan biriydi.. Ama onu arkadaşlarından ayıran bir özelliği, kimsenin olmadığı ya da olamadığı kadar romantik olmasıydı.. Genellikle duygusal (slow) müzik dinlemeyi tercih ederdi.
Sesi de gayet güzeldi.. Dinleyen her insanı rahatlatıyordu. O da şarkı söylemeyi çok seviyordu zaten.

Lise ikinci sınıf gelmişti artık... Çoğu arkadaşının onunla aynı bölümü seçmesi, onu çok sevindirmişti..
Sınıfındaki 'sınıf defteri' ne göz gezdirirken 'Gurbet' adında birini görmüştü. Ama sınıfa baktığında herkesi tanıyordu. Yeni bir kişi de gelmemişti sınıfa. içinden; 'Allah' ım ne değişik bir isim bu böyle!' dedi.. 'Neyse bekleyip göreceğiz bakalım kimmiş bu Gurbet'.. diye düşündü.
En arka sırada oturuyordu Melih. Yanında da daha o sene samimiyet kurduğu bir arkadaşı vardı. Diğer gün yabancı bir kız gelmişti sınıfa. Evet 'Gurbet' o idi. Yüzüne hiç dikkat etmemişti Melih.. Ama şans bu ki tam önüne yerleşmişti Gurbet. Saçları çok değişik bir renge sahipti.. Daha önce kimsede görmemişti.. Değişik bir 'sarı' ydı bu.. 
Önüne oturmuştu ama bir kelime bile konuşmamışlardı daha.. Melih neredeyse her tenefüs şarkı söylerdi sınıfta kısık bir sesle.. Hep slow şarkıları tercih ederdi.. O gün Ayna'dan Anlatmalıymış Meğer şarkısını söylüyordu. Gurbet arkasını döndü ve 'bu benim en sevdiğim şarkı' dedi. Oysa daha tanışmamışlardı bile. Melih şarkıyı söylemeye devam etti o güzel sesiyle..