83.gün. Çok sıradan bir gün daha. Tek farkla: cesaretimi toplayıp hastaneye gittim. Bugün bizim burda pazar vardı. Babam patates almaya gidecekti. Bende ben gidiyim mi, yoksa sen vakit geçirmek için mi gidiyon diye sordum. ( babam emekli. Sürekli evde olduğu için canı sıkılıyo ). Vakit geçsin diye gidiyom ama istiyosan sen git dedi. Ben zaten bi şekilde dışarı çıkıp hastaneye gidecektim, dışarı çıkmak için bahanem oldu. Telefon edip randevu almamamın sebebi 1.telefonla konuşmayı sevmemem 2. Telefon edersem ailem duyar. Aldım arabayı birazcık tur attım sonra hastaneye gittim. içimde acaip bi heyecan vardı. Arabadan indim, yavaş adımlarla etrafa bakarak hastaneye yürüdüm. Kendimi bi anda giriş kapısının önünde buldum. içeri girdim, solumda iki tane koltuk vardı. Teki boştu ama sıra olmadığa için gidip randevu almaya karar verdim. Etraftada pek kimse yoktu. Konuşurken yine heyecan vardı. En erken ayın 23de, yani 10 sonra, boş yer olduğunu söyledi. Cuma günleri boş olduğum için ayın 25ine aldım. Demek ki benden başka giden bi sürü insan varmış

81.gün(sigara): içmedim