Sabaha kadar onun hayaliyle sigara yakmak. Yıllar geçse de unutamamak, hatta yüzyıllar geçse dahi onu seveceğini bilmek, hayatın bir şekilde devam ettiğini kabul edememek, her an her dakika onun yokluğunda kahrolmak nedir bilir misiniz?
Çok beğendiğiniz filimleri tekrar tekrar izlemek gibi onunla beraber geçirdiğiniz vakitleri zihninizde başa sarıp tekrar tekrar düşlemek, güler yüzünü ve al yanaklarını hatırladıkça kalbinin en derinlerinin acıma hissini.
Ulan sırf onun yüzü gülsen diye türlü şebeklikler yapmak nedir bilir misiniz?
Ve o bu gülüşleri size değil de başkasına armağan edince ruhunuzdaki kabuk bağlamaz yarının acısını?
Beyler dediğimiz gibi biz bu hayatın fiyakalı kaybedenleriyiz. Kaybetmek bizim işimiz. Ata sporu lan bizde. Çünkü biz ne kadar umursamaz dursakta bir kalbe sahibiz ve kimse bunun farkında değil.